Εφ. Αθηνών 1843/1987: Περί αναγνώρισης των Μαρτύρων του Ιεχωβά ως γνωστής θρησκείας

Η εν λόγω απόφαση ερμηνεύοντας τα άρθρα 3 και 13 του Συντάγματος αποφάνθηκε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν γνωστή θρησκεία, γιατί έχουν φανερές δοξασίες και φανερή λατρεία. Το Δικαστήριο επεσήμανε ότι είναι αδιάφορο για το χαρακτηρισμό τους ως γνωστής θρησκείας  το γεγονός ότι αποτελούν αίρεση σε σχέση με τη διδασκαλία Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η άσκηση της λατρείας τους σε δημόσιους χώρους ή σε οίκους που δε λειτουργούν με άδεια  και όχι σε ναούς, καθώς και η απουσία εκκλησιαστικών αρχών και θρησκευτικών λειτουργών που δεν ακολουθούν  το πρότυπο  της ορθοδοξίας, δεν αποτελούν κωλύματα για την αναγνώρισή τους ως γνωστής θρησκείας. Έτσι θεώρησε αβάσιμο λόγο έφεσης για το ανυπόστατο του γάμου ορθόδοξου με Μάρτυρα του Ιεχωβά, γιατί θεώρησε ότι οι Μάρτυρες του Ιεχωβά εντάσσονται στην έννοια του αναγνωρισμένου δόγματος, όπως αυτή αποτυπώνεται στην ΑΚ 1371 και για αυτό το λόγο δεν υπάρχει ανυπόστατο, αν τελεστεί γάμος και με βάσει τα οριζόμενα στο δόγμα αυτό.

{Πηγή:Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Ισοκράτης του ΔΣΑ}

Ρ. Παπασυκιώτης